Bildircin Kari - Dag Günlükleri

Kesintiye ugrayan ilkbaharin cicekler, böcekler ve etrafta gördügüm kuslar icin bir haksizlik oldugunu düsünerek kendi kendime onlara ne olacagini sorarken Rigoni Sternin gec gelen karlarin siniflandirmasini yaptigi bir öyküsünü buldum. Martta yagan kirlangic kari, nisandaki gugukkusu kari ve sonuncusu da bildircin kari idi. Kuzeyden gelen bir bulut kümesi, bir esinti, aniden düsen hava sicakligi ve iste, mayis kari. Sadece birkac saat sürer, ama bu süre yuvalarindaki kuslari ürkütmeye, kovanlarinin disindayken baskina ugrayan arilara ölüm sacmaya ve dogurmayi bekleyen disi karacalari endiselendirmeye yeter. 2018 yilinda Kafka Kitapin okurla bulusturdugu otobiyografik romani Sekiz Dag ile uluslararasi capta bilinirlik kazanip pek cok ödülü kucaklayan Cognetti, Bildircin Karinda öyküsünü anlatmaya devam ediyor. Sehirdeki yasam iyiden iyiye bunaltici gelince Italyan Alplerine kacmaya karar veren Paolo, on yillik bir aranin ardindan döndügü dag evi sayesinde yasami yeniden kesfetmeye koyulur. Hicligin ortasinda edinilen dostlar, yabani yasam, durmaksizin yagan kar ve yalnizligin kesif sessizligi... Bildircin Kari, Cognettinin lirik anlatimiyla doganin gücünü, sürekli sorgulayan bir aklin gerekliligini ve insan ruhunun direncini kisacik bir kitapta anitlastiriyor. Tipki ona ismini veren kar türü gibi, yalnizca birkac saat sürse de olanca gücüyle bastirip mevsimi degistirmeye yetiyor.